Nasıl çiçek yetiştirdim?

Çiçeğinizi kendiniz yetiştirin!

‘Öğretmen çiçek yetiştirir.’ Sözüne binaen resimdeki çiçeği ben yetiştirdim.Yani her şey bunun kadar kolay olsaydı keşke.

Resimde gördüğünüz çiçek iki sene önce bir pencere pervazında yarı terkedilmiş halde tarafımca bulunmuştur.Tabi o zamanlar bu halde değildi tabi.Getiren temizlikçi abladan izin alarak(!) çiçeği sahiplendim.Az işim var ya!

Çiçek yapraklarında muaf,taş gibi bir toprağın içerisinde,mintax kabında duruyordu.Toprağını ve saksını değiştirerek işe başladım. Çiçeklerin daha doğrusu bitkilerin yavaş büyüdüğüne, ben ve öğrencilerim yakinen  şahit olduk.Özellikle öğrenciler nasıl büyüdüğüne hayranlar.

Tavsiyelerimi sorarsanız,çiçeğinizin suyu seven mi yoksa sevmeyen mi olduğunu bilmelisiniz.Benim çiçeğim,sık fakat az sulanmayı seven bir çiçek.Ya da en azından ben öyle biliyorum.

Bir diğer mesele de sulama şekliniz.Suyu tepesinden boca etmek yerine,dibine dökerek oradan keyfine göre içsin istiyorum.

Daha önce hiç bu kadar güneşe düşkün bir çiçeğim olmamıştı.O yüzden çiçeğinizi koyacağınız yer de önemli.Bizimkisi ayçiçeğini aratmıyor.Güneş nerede kafası orada.O kadar güneşe düşkün.

İşin özüne gelirsek,öğrencilerimizin istek ve ihtiyaçlarını en az bu kadar iyi bilmeliyiz derim ben.Tabi biz de çiçek sadece bir tane değil,kalabalık biraz.Biraz değil,bayağı kalabalık.Ama olsun topluma yön vermek,akarsuyun önüne baraj yapıp elektrik üretmeye benzer.Topluma ışık olmak için gerekirse kendimiz set olmalıyız.

Unutmasak iyi olur.Bizi bir öğretmen yetiştirdi.Kendi çocuklarımızı da öğretmenler yetiştirecek.